Հայրենիքես հեռացել եմ, Խեղճ պանդուխտ եմ, տուն չունեմ, Ազիզ մորես բաժանվել եմ, Տըխուր-տըրտում, քուն չունիմ։
Սարեն կուգաք, նախշուն հավքե՛ր, Ա՜խ՛, իմ մորըս տեսել չե՞ք. Ծովեն կուգաք, մարմանդ հովե՜ր, Ախըր բարև բերել չե՞ք։
Հավք ու հովեր եկան կըշտիս, Անձեն դիպան ու անցան. Պապակ-սըրտիս, փափագ-սըրտիս Անխոս դիպան ու անցա՜ն։
Ա՜խ, քո տեսքին, անուշ լեզվին Կարոտցել եմ, մայրի՛կ ջան. Երնե՜կ, երնե՜կ, երազ լինիմ, Թըռնիմ մոտըդ, մայրի՛կ ջան։
Երբ քունըդ գա, լուռ գիշերով Հոգիդ գըրկեմ, համբույր տամ. Սըրտիդ կըպնիմ վառ կարոտով, Լա՛մ ու խընդա՛մ, մայրի՛կ ջան։
ԱՎԵՏԻՔ ԻՍԱՀԱԿՅԱՆ 1893
|